Little Red Riding Hood
Жижигхэн улаан малгайт
Once upon a time there was a little girl
who lived in a village at the edge of the woods. Нэгэн удаа цаг
хугацааны дараа тэнд ойн захын нэгэн тосгонд бяцхан охин амьдран суудаг
байжээ.
Her grandmother loved her a great deal,
and loved to give her presents. She made her a little red riding-hood to wear.
It suited the little girl so well that from then on everybody called her Little
Red Riding Hood.
Түүний эмээ түүнийг жигтэйхэн их хайрлаж
харьцдаг мөн түүнд бэлэг өгөхөөр болсон. Тэр түүнд жижигхэн улаан малгай
өмсүүлэхээр хийсэн. Энэ нь бяцхан охинд маш сайн зохисон тэрнээс хойш бүгдээрээ
түүнийг бяцхан улаан малгайт гэж дууддаг болсон.
One day her mother said to her, “I have
made some cakes. Go and take some to your grandma, for she has not been well
and it would make her so happy to see you.”
Нэг өдөр түүний ээж түүнд хэлсэн: “Би жоохон бялуу хийсэн. Жоохныг аваад эмээлүүгээ яв, тэр
сайн байгаагүй тул мөн энэ түүнийг чамайг харахад маш баяртай болгоно” гэж хэлсэн.
Little Red Riding Hood took the basket of
cakes and set off at once.
Бяцхан улаан малгайт сагстай бялууг аваад, тэр
даруй хөдөлсөн.
The
old lady lived in a little cottage in the middle of the woods, and Little Red
Riding Hood sang as she skipped along the path towards the cottage. But before
she had gone very far, she came face to face with old Mr Wolf. She had never
met a wolf before, and so she was not at all afraid, but Mr Wolf liched his
lips and thought how nice at would be to eat this sweet little girl all up.
Хөгшин хадагтай ойн дунд жижигхэн байшинд
амьдардаг байсан мөн бяцхан улаан малгайт дуулаад, тэр байшингийн зүг жимээр
дагуу дэгдсэн. Гэвч өмнө нь тэр охин маш хол явчихсан байсан, тэр охин хөгшин ноён чонотой нүүр нүүрээрээ тулгарсан. Тэр охин өмнө нь чонотой хэзээ ч уулзаж
байгаагүй. Мөн тэгээд тэр охин их айгаагүй. Гэвч ноён чоно уруулаа долоосон мөн
бодсон ямар сайхан юм бэ, энэ амттай бяцхан охиныг бүхлээр нь идсэн бол.
“Good
day, my pretty”, said the Wolf. “And where are you going on this fine sunny
morning?” “I am going to visit my grandma”, the little girl replied politely.
“Сайхан өдөр байна, миний хөөрхөн” гэж чоно хэлсэн. “ Мөн чи энэ сайхан нартай өглөө хаашаа явж
байгаа юм бэ?” “Би эмээгийндээ зочилохоор явж байна” гэж жижигхэн охин эелдгээр хариулсан.
“Where
does she live?” asked the cunning Wolf.
“Тэр хаана амьдардаг юм бэ?” гэж зальтай чоно асуусан.
“In
the little cottage right in the middle of the wood”, answered Little Red Riding Hood.
“Ойн дунд жижигхэн зуслангийн байшинд” гэж жижигхэн улаан малгайт хариулсан.
“Well”,
said the Wolf, “I think I’ll go and see her too. I’ll go this way, and you go
that way, and we shall see who get there first”.
“Сайн” гэж чоно хэлсэн. “Би бас явна тэгээд түүнийг харна гэж бодож байна. Би энэ замаар явна, мөн бид хэн эхэлж тэнд хүрэхээ үзнэ”
Then
the wolf began to run as fast as he could along the quickest path, and the
little girl went the long way round, down the prettiest path.
Тэгээд чоно
хурднаар гүйж эхэлсэн, тэр хамгийн хурдан жимээр дагуу, мөн жижигхэн улаан
малгайт урт тойруу замаар доош явсан, хамгийн сайхан жимээр.
She
didn’t hurry, but stopped to chase after butterfliest, and pick the pretty wild
flowers that covered the ground.
Тэр яараагүй,
гэвч эрвэйхэйнүүдтэй хөөцөлдөхөөр зогссон, мөн газрыг бүрхэж байгаа хөөрхөн зэрлэг
цэцэгнүүдийг түүсэн.
Soon
the Wolf arrived outside the old woman’s cottage. Peeking through the window he
could see the plump little old lady tucked up snuggly in bed. She looked rather
tasty too. He knocked at the door – tap, tap, tap.
Удахгүй чоно
хөгшин хадагтайгийн байшингийн гадна талд буцаж ирсэн. Цонхоор шагайсан, тэр
жижигхэн, тарган, хөгшин хадагтай ядран орондоо шигдэн тухлан суусныг харж
чадсан. Тэр шалган харсан нь дээр. Тэр
хаалга тогшсон – ток, ток, ток.
“Who’s
there?” came a little shaky voice from inside.
“Тэнд хэн байна?” жоохон чичирсэн хоолой дотор талаас ирсэн.
“It is
I, Grandma, Little Red Riding Hood”, replied the Wolf, copying the little
girl’s high squeaky
voice. “I have brought you some cake and a pot of good butter from my mother”.
“Энэ бол би, эмээ, жижигхэн улаан малгайт” гэж чоно жижигхэн охины нарийхан цангинасан
хоолойг дуурайж хариулсан.
The
old lady was still feeling rather unwell, and could not get out of her bed.
When she heard her little granddaughter at the door, she cried out, “The door
is unlocked. Please let yourself in”
Хөгшин хадагтай одоог
хүртэл сайн биш байгааг мэдэрч байсан мөн орноос босож чадсангүй. Тэр түүний
бяцхан ач охиныг хаалган дээр сонссон, тэр уйлсан, “Хаалга цоожгүй байсан. Өөрийгөө дотогш оруулаач”
The
Wolf pushed the door and
it swung open. There in the corner of the room was Grandma. In two seconds he
had eaten her all up, for he was very hungry indeed!
Чоно хаалгыг түлхсэн, энэ савлан онгойсон. Тэнд өрөөний буланд
эмээ байсан. Хоёр секунтэнд чоно эмгэнийг бүхлээр нь идчихсэн, тэр үнэндээ
хэзээ ч байгаагүйгээр их өлсөж байсан тул.
Then
he dressed himself in one of Grandma’s frilly nightgown, and climbed into her bed.
Тэгээд чоно
өөрийгөө эмгэний гоёмсог унталгын хувцсаар хувцасласан, тэгээд эмгэний орлуу авирсан.
It
wasn’t long before Litte Red Riding Hood was gently knocking at the door – tap,
tap, tap, tap.
Энэ удаан
байгаагүй, өмнө нь жижигхэн улаан малгайт хаалган дээр намуухнаар тогшсон – ток,
ток, ток.
“Who’s
there?” called out the Wolf, in a little shaky voice. Little Red Riding Hood
thought Grandma sounded a little gruffer than usual, but decided she must have a sore throat
from her illness. She called out: “It is I, Grandma, Little Red Riding Hood. I have brought you
some cakes from my mother”.
“Тэнд хэн байна?” чоно жоохон чичирсэн хоолойгоор гадагш дуудсан. Жижигхэн
улаан малгайт эмээ ердийнхөөс жоохон бүдүүн дугарсан гэж бодсон. Гэвч тэр
түүний өвчнөөс хоолой нь өвдсөн гэж төсөөлсөн. Тэр гадагш дуудсан: “Энэ бол би, эмээ. Жижигхэн улаан малгайт. Би танд ээжээс жоохон бялуу авч ирлээ”.
“The
door is open, come inside, dear”, called the Wolf.
“Хаалга онгорхой, дотогш ор, хонгор минь” гэж чоно дуудсан.
Little
Red Riding Hood opened the door and stepped inside. “Come and sit by me, my
dear”, said the Wolf.
Жижигхэн улаан
малгайт хаалгыг онгойлгосон тэгээд дотогш алхсан. “Найш ир, тэгээд миний дэргэд суу, миний хонгор” гэж чоно хэлсэн.
Little
Red Riding Hood was amazed to see how ill and peculiar grandmother looked.
Жижигхэн улаан
малгайтыг гайхшруулсан ямар өвчин харахад эмээг онцгой харагдуулж байгаа нь.
“Oh,
Grandma, what big ears you have!” she said.
“Өө, эмээ, таны чих ямар том юм бэ!” гэж тэр хэлсэн.
“All
the better to hear you with, my dear”, replied the Wold.
“Чамтай хамт бүхнийг илүү сайн сонсох гэж, хонгор минь” гэж чоно хариулсан.
“And
what big eyes you have!”
“Мөн таны нүд ямар том юм бэ!”
“All
the better to see you with, my dear”.
“Чамтай хамт бүхнийг илүү сайн харах гэж, миний хонгор”
“And
what big teeth you have!”
“Мөн таны шүднүүд ямар том юм бэ!”
“All
the better to eat you with!” and the wicked Wolf gobbled down Little Red Riding
Hood in one mouthful.
“Чамайг бүхнийг илүү сайн идэх гэж!” тэгээд хорон санаат чоно жижигхэн улаан малгайтыг нэг
үнхэлтээр ховдоглон үнхсэн.
Now
his belly was very full indeed and with a big yawn, the Wolf climbed back into
bed and was soon snoring loudly.
Одоо түүний гэдэс
үнэндээ маш дүүрсэн байна мөн том эвшээгээд, чоно буцаад орлуу авирсан мөн
удалгүй чанга хурхирсан.
Not
long after this a tired woodcutter was returning home through the wood. He
passed close by the cottage and decided to call in on Little Red Riding Hood’s
grandmother, for he had heard that she was ill.
Энэний дараа
удалгүй ядарсан түлээчин гэрлүүгээ ойн дундуур буцаж ирж байна. Тэр
байшингаас ойрхон зөрсөн тэгээд жижигхэн улаан малгайтын эмээг дуудахыг
төсөөлсөн, тэр түүний өвчтэй байсныг сонсчихсон байсан тул.
He knocked loudly at the door, and became rather
worried when there was no reply. Then, as he stood and listened, he heard the
the sound of snoring coming from inside.
Тэр
хаалган дээр чанга тогшсон мөн тэнд хариу байхгүй байсан тэгэхэд санаа зовсон нь
дээр болсон. Тэгээд, тэр зогссон мөн дотор талаас хурхирах чимээ ирэхийг сонссон.
“She
must be asleep”, he thought to himself. “I’ll just pop my head around the door
and check that she is alright.”
“Тэр унтсан байх
ёстой” гэж тэр өөртөө бодсон. “Би яг толгойгоо хаалганы ойролцоо цухуйлгасан
мөн түүний сайн байгааг шалгасан”
But as
he opened the door and stepped inside, what a sight met his eyes!
Гэвч тэр хаалгыг
онгойлгосон мөн дотор талруу алхсан, ямар дүр төрхтэй түүний нүд тулгарсан.
There
lay the wicked Wolf sound asleep with the fattest belly that ever was! But the
old lady was nowhere to be seen. Where could she have gone?
Тэнд хорон санаат
чоно хэвтэж байсан, тэр хэзээ ч байгаагүй унтах чимээ бүдүүн гэдэснээс гарч
байсан. Гэвч хөгшин хадагтай хаана ч харагдахгүй байсан. Хаашаа тэр явчихсан
байж чадах вэ?
It did
not take long for the kind woodcutter to realize what must have happened. He
decided to take action at once!
Эелдэг түлээчинд энэ
юу тохиолдсон байх ёстой вэ гэдгийг ухаарахад удаагүй. Тэр хормыг нэг
удаа авахыг төсөөлсөн.
With
one swift stroke of his knife, he cut the big bad Wolf open down the middle,
from chin to tail. The Wolf was sleep so soundly that he did not wake up!
Түүний хутганы нэг
хурдан цавчилтаар, тэр том муу чоныг
огтолсон, дунд нь онгойлгосон эрүүнээс
сүүл хүртэл. Чоно маш чимээтэй унтаж байсан тэр сэрээгүй.
Then
out jumped Little Red Riding Hood. “Oh, thank you kindly!” She cried. “It was
so hot in there that I could hardly breathe!”
Тэгээд жижигхэн
улаан малгайт гадагш үсрэн гарсан. “Өө, чамд чин сэтгэлээсээ баярлалаа!” Тэр уйлсан. “Тэнд энэ маш халуун байсан тэр тэнд амьсгалж чадахгүй
хүнд байсан!”
Together
Little Red Riding Hood and the woodcutter pulled Grandma out from the Wolf’s
stomach and laid her gently on the bed to rest, for such an experience had
not aided her recovery one
little bit.
Хамтдаа жижигхэн
улаан малгайт мөн түлээчин эмээг чонын гэдэснээс татаж гаргасан мөн түүнийг
орон дээр хэвтүүлсэн. Туршлага түүнийг эдгэрэхэд бага зэрэг нэмэр болоогүй
шиг.
She
was delighted to see her dear little granddaughter at last.
Түүний хонгор
жижигхэн ач охиноо сүүлчийн удаа харах нь түүнийг баярлуулсан.
The
Wolf was still snoring loudly, as he lay fast asleep on the floor.
Чоно одоог хүртэл
чангаар хурхирч байса. Тэр шалан дээр хурдан унтахаар хэвтсэн.
Then
the woodcutter went to fetch some large stones from the forest.
Тэгээд түлээчин
ойгоос том чулуунууд хэсгийг авчирахаар явсан.
He
filled the Wolf’s belly to the brim, then sewed the cut tight and they hid in
the corner to see what would happen next.
Тэр чонын гэдсийг
амсар хүртэл дүүргэсэн. Тэгээд огтолсныг чанга оёсон мөн тэд буланд харахаар
нуугдсан. Тэгээд дараа нь юу тохиолдсон.
With
loud groan, the Wolf awoke and jumped onto the floor. In vain he tried to run
off into the forest, for the heavy stones weight him dowm and he could not move
an inch! Soon he dropped dead upon the mat and then the woodcutter, Grandma and
Little Red Riding Hood clapped their hands with glee.
Чанга ёолох дуутай хамт, чоно сэрсэн мөн шалан дээр үсэрсэн. Дэмий тэр ойлуу гүйсэн, хүнд чулуунуудын жинд тэр доош мөн тэр ямх ч хөдөлж чадахгүй байсан! Удалгүй, тэр ширдгэн дээр үхэдхийн унасан мөн тэгээд түлээчин, эмээ мөн улаан малгайт баяр хөөртэйгөөр алгаа ташсан.
Happily
they shared the cakes which Mother hand made and they were never again bothered
by that big bad Wolf!
Тэд ээжийн
гараараа хийсэн бялуугаа баяртайгаар хуваалцсан. Мөн тэдэнд хэзээ ч дахин том
муу чоно төвөг удахгүй.
